Το μήνυμα είναι σαφές: Όποιος δεν υποτάσσεται θα διώκεται. Όποιος “μας” διευκολύνει θα προωθείται με κάθε τρόπο. Το σύστημα εξουσίας της χώρας δείχνει τα δόντια του…
Αυτά είναι το βασικό συμπέρασμα από την υπόθεση Novartis: Υποτάξου, διαφορετικά… Η εισαγγελέας Τουλουπάκη, η οποία τόλμησε να ερευνήσει την υπόθεση και δεν έκανε τα “στραβά μάτια”, διώκεται. Η εισαγγελέας Ράικου στον λογαριασμό της οποίας (κοινός με τον σύζυγο της) βρέθηκαν χρήματα από την Novartis, προάγεται. Ήταν και “άτυχη” και μια διαρροή στο σπίτι της κατέστρεψε μια σειρά έγγραφα που πιθανόν θα την ενοχοποιούσαν περαιτέρω…
Η υπόθεση Novartis είναι σκάνδαλο στις ΗΠΑ και η εταιρεία δέχτηκε να πληρώσει 310 εκατομμύρια δολάρια για ό,τι έκανε στην Ελλάδα, αλλά στη χώρα μας είναι σκευωρία…
Για την υπόθεση Τουλουπάκη υπάρχει το πόρισμα του εισαγγελέα Λάμπρου Σοφουλάκη στο οποίο σημειώνεται ότι «δεν ευσταθεί ο προβαλλόμενος ισχυρισμός, ότι οι εισαγγελείς διαφθοράς είχαν συγκεκριμένες επιδιώξεις ή εξυπηρετούσαν συγκεκριμένη σκοπιμότητα με εντελώς παράνομο και αποδοκιμαζόμενο από την έννομη τάξη τρόπο, όπως κατ΄ υποκειμενική κρίση τους αποδίδεται».
Αντιθέτως ο εισαγγελέας Ευάγγελος Ζαχαρής ζήτησε την δίωξη της εισαγγελέως Τουλουπάκη για σειρά αδικημάτων, μεταξύ των οποίων για κατάχρηση εξουσίας, παράβαση καθήκοντος, ψευδή βεβαίωση, παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου και παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα…
Όσοι δεν έχουμε ιδιαίτερες νομικές γνώσεις απορούμε: Είναι δυνατό για την ίδια υπόθεση να έχουμε δυο εκ διαμέτρου αντίθετα πορίσματα;
Ταυτοχρόνως, υπάρχει και η παραπομπή Παπαγγελόπουλου. Με το πόρισμα του εισαγγελέα Λάμπρου Σοφουλάκη μπαίνει ταφόπλακα στις αιτιάσεις της πλειοψηφίας της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για ευθύνες του τέως αναπληρωτή υπουργού Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ενώ αναδύονται ενέργειες και παρασκήνιο για εισαγγελικούς λειτουργούς, οι οποίοι από κατήγοροι τείνουν να μετατραπούν σε κατηγορουμένους. Σύμφωνα με το πόρισμα ο πρόσφατος διακανονισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφει «εμπλοκή υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας Novartis», ενώ οι έρευνες των αμερικανικών αρχών αφορούν ποινικές υποθέσεις με βάση τις διατάξεις του νόμου κατά της δωροδοκίας και περί αλλοδαπών πρακτικών διαφθοράς σε σχέση με αρχές και υπηρεσίες αλλοδαπών κυβερνήσεων, που έλαβαν χώρα και στη χώρα μας, μεταξύ των ετών 2012 και 2015. Ειδικά για την κατηγορία για “τέλεση του ποινικού αδικήματος της συμμορίας”, ο Λάμπρος Σοφουλάκης αναφέρει ότι τα στοιχεία της δικογραφίας είναι πενιχρά, δεν προκύπτουν ενδείξεις ότι οι καταγγελλόμενοι εισαγγελικοί λειτουργοί οργανώθηκαν με άλλον ή άλλους και μάλιστα ψευδομάρτυρες να διαπράξουν το κακούργημα της «κατάχρησης εξουσίας». Στο ίδιο κλίμα αποδομεί και τις αιτιάσεις των μηνυτών, Σαμαρά, Αβραμόπουλου και Λοβέρδου, οι οποίες, όπως τονίζει, δεν αρκούν από μόνες τους και χωρίς την υποστήριξη με άλλα στοιχεία να οδηγήσουν στην ενοχοποίηση των συγκεκριμένων δικαστικών λειτουργών.
Με όλα αυτά προκύπτει με σαφήνεια το πολιτικό συμπέρασμα: Το σύστημα εξουσίας το οποίο νέμεται τη χώρα τις τελευταίες πολλές δεκαετίες, αυτό που ο Κώστας Καραμανλής χαρακτήριζε “νταβατζήδες”, δίνει τη μάχη των μαχών. Αντιλαμβάνεται ότι τη δεύτερη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει τα λάθη της πρώτης τετραετίας. Θέλει να δημιουργήσει συνθήκες απαξίωσης κάθε ουσιαστικής αντιπολίτευσης, θέλει να περάσει στους πολίτες την αίσθηση ότι “όλοι ίδιοι είναι”, ότι δεν είναι καιρός για πειραματισμούς, να παραμείνει η χώρα στα χέρια αυτών που μπορεί να είναι διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι, αλλά ξέρουν τη δουλειά καλά… Η όλη αντίληψη που θέλουν να περάσει στον κόσμο είναι (σε μεγέθυνση) αυτό που με κυνισμό ο Άδωνις Γεωργιάδης αποκάλυψε «πρέπει να καταλάβουμε ότι εταιρείες σαν τη Novartis μπορεί να δίνουν χρήματα σε γιατρούς, πολιτικούς και δεν ξέρω σε ποιους άλλους, όμως σώζουν και ζωές»…
Σε ελεύθερη μετάφραση είναι κάτι σαν: “Σκάστε όλοι που θέλετε διαφάνεια και δημοκρατία, που θέλετε δίκαιη ανάπτυξη. Μπορεί να κυριαρχεί η διαφθορά και η διαπλοκή, αλλά εμείς θα διαφυλάξουμε τους αρμούς της εξουσίας που συντάσσονται μαζί μας”…