Θέμα προτεραιοτήτων…

Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και οι προτεραιότητες έχουν να κάνουν με πολιτικές επιλογές. Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, επέλεξε να αυξήσει τους μισθούς των στελεχών (διορισμένοι με κομματικά κριτήρια…) στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το επιχείρημά της είναι ότι «δεν μπορείς να έχεις κεντρικό παρουσιαστή η εμπορικό διευθυντή με 1.200 ευρώ».

Έχει δίκιο. Όμως, επίσης, δεν μπορείς να έχεις γιατρούς στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας με 1.200 ευρώ, δεν μπορείς να έχει καθηγητές στα πανεπιστήμια με πολύ χαμηλούς μισθούς, δεν μπορείς να έχεις εναερίτες για να σου επισκευάζουν τα δίκτυα μεταφοράς ρεύματος με ελάχιστα χρήματα.

Εδώ έρχεται το ζήτημα των προτεραιοτήτων, των ασκούμενων πολιτικών και του διαφορετικής πρότασης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία σε αντιπαράθεση με τη δεξιά. Για την κυβέρνηση προτεραιότητα είναι τα στελέχη της στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ, όχι οι υγειονομικοί, όχι οι καθηγητές, όχι οι εναερίτες. Για την κυβέρνηση προτεραιότητα είναι τα κομματικά στελέχη που η ίδια διόρισε σε μια σειρά οργανισμούς (ακόμα και χωρίς τα τυπικά προσόντα ή με πλαστά πτυχία), προτεραιότητα είναι οι μετακλητοί (που αυξήθηκε και ο αριθμός και ο μισθός τους, ενώ μειώθηκαν τα απαιτούμενα προσόντα) και οι αστυνομικοί, πολλοί αστυνομικοί, πάρα πολλοί αστυνομικοί…

Για την κυβέρνηση προτεραιότητα είναι να χαριστούν χρήματα στους καναλάρχες και στην AEGEAN, ενώ σφυρίζει αδιάφορα για τους μικρομεσαίους, για την εστίαση, για τους άνεργους, για όσους είναι σε αναστολή εργασίας.

Για την κυβέρνηση προτεραιότητα ήταν τα εκχιονιστικά στο Κολωνάκι και η προστασία των συμφερόντων του παραχωρισιούχου της εθνικής οδού. Αντιθέτως, παραμένει αδιάφορη, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις, για την κάλυψη των ελλείψεων σε προσωπικό στον ΔΕΔΔΗΕ, στις υπηρεσίες των Δήμων (που έχουν την ευθύνη για το κλάδεμα των δένδρων τα οποία προκάλεσαν διακοπές ρεύματος), για κάλυψη των κενών προσωπικού στα μέσα μαζικής μεταφοράς κ.λπ. Η κυβέρνηση μόνο λόγω της τεράστιας πίεσης αποφάσισε να προσλάβει κάποιο προσωπικό για να επιταχύνει  (όπως υπόσχεται) την απονομή των συντάξεων. Παραμένουν όμως οι ελλείψεις σε μια σειρά κρίσιμους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας, της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης κ.λπ. Η κυβέρνηση επιμένει να υπονομεύει κάθε τι δημόσιο, να υποστηρίζει τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, ακόμα και όταν αυτό κοστίζει πολύ στους πολίτες (όπως θα γίνει με τους μαθητές που δεν θα μπορέσουν να μπουν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ λόγω της μείωσης των θέσεων και θα οδηγηθούν στα ιδιωτικά κολλέγια)…

Η κοινωνία καταλαβαίνει ότι άλλο είναι μια κυβέρνηση που συχνάζει στο Da Capo και άλλο η πλατεία Κουμουνδούρου. Διαφορετικές προτεραιότητες έχει μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση (πολύ περισσότερο αν εφαρμόσει και το σχέδιο Πισσαρίδη) και διαφορετικές προτεραιότητες μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται από αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις.

Εμείς έχουμε ένα τελείως διαφορετικό όραμα, τελείως διαφορετικές προτεραιότητες. Όπως σημειώνεται και στο σχέδιο προγραμματικών θέσεων που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία «η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμίσεις και μια νέα αρχή. Χρειάζεται αλλαγές και ρήξεις που θα απελευθερώσουν τις παραγωγικές δυνάμεις, το ανθρώπινο δυναμικό, και πολιτικές που θα αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση και τις ανισότητες».

Ακριβώς αυτές οι ανισότητες είναι που αφήνουν παγερά αδιάφορη την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Μόνο που η διάχυτη αλαζονεία που τους διακατέχει, η αντίληψη ότι είναι παιδιά ενός ανώτερου θεού (που δεν ζητά «συγγνώμη» από τους υπηκόους του, όπως στην Ικαρία), που έχουν το δικαίωμα να διορίζουν όλη την οικογένεια και τους φίλους, που πιστεύουν ότι δεν υποχρεούνται να δώσουν εξηγήσεις για συμπεριφορές διορισμένων (όπως του  κ. Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο), που είναι οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας»…

Εμείς πιστεύουμε ότι πλέον είναι διακριτές οι διαφορές στις προτεραιότητες. Πλέον οι αξίες μας, η ισότητα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη έχουν επανέλθει στο προσκήνιο και γίνονται σταδιακά αποδεκτές. Είναι αποδεκτές από τους πολλούς πολίτες οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις της ασκούμενης πολιτικής και αναζητούν μιαν άλλη διέξοδο. Αναζητούν πολιτικές που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους.

Εμείς προσπαθούμε να ανταποκριθούμε. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις μιας μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής σύμπραξης που θα καταστήσει τις επιβεβλημένες πολιτικές τομές και ρήξεις, εφικτές και βιώσιμες.

Σήμερα οι δυο δρόμοι, αυτός της κυβέρνησης και αυτός που εμείς προτείνουμε, είναι πιο διακριτοί από ποτέ. Οι πολίτες θα αποφασίσουν…